Λε Νεν

(Le Nain). Επώνυμο οικογένειας Γάλλων ζωγράφων του 17ου αι. με καταγωγή από το Λον-αν-Βερμαντουά. Επειδή συνεργάζονταν σε εργαστήριο που είχαν ιδρύσει στο Παρίσι το 1629, η διάκριση της προσωπικότητας του καθενός είναι δύσκολη. Υπήρξαν εξαίρετοι προσωπογράφοι, μικρογράφοι, θρησκευτικοί ζωγράφοι και ρωπογράφοι. Για τις επιδόσεις τους στη ρωπογραφία, δύο από τους Λ.Ν., ο Λουί και ο Αντουάν, έγιναν δεκτοί στην Ακαδημία του Παρισιού το 1648. 1. Αντουάν (Antoine, 1588; – 1648). Ήταν παραδοσιακός και αρχαΐζων στην τέχνη του. Εμπνεύστηκε από την ολλανδική τέχνη και δημιούργησε μία σειρά τυπικών οικογενειακών προσωπογραφιών, στις οποίες ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τρυφερά και ζωντανά πρόσωπα των παιδιών. Περίφημα έργα του είναι το Εργαστήριο, όπου αναγνωρίζονται οι φυσιογνωμίες του ίδιου και των αδελφών του, καθώς και διάφορες προσωπογραφίες αστών του 17ου αι. 2. Λουί (Louis, 1593; – 1648). Υπήρξε πιθανότατα ο πιο ταλαντούχος καλλιτέχνης της οικογένειας. Ήταν επίσης γνωστός και ως Λε Ρομέν (= ο Ρωμαίος), μετά το ταξίδι του στη Ρώμη κατά τα έτη 1629-30. Στα έργα του εμφανίζονται αφομοιωμένες διάφορες και ακαθόριστες επιδράσεις. Τα ταξίδια του στη Ρώμη τον βοήθησαν να αποκομίσει όχι μόνο έντονο ενδιαφέρον για τον ρεαλισμό και τους ισχυρούς φωτισμούς του Καραβάτζιο, αλλά και μία γενική γνώση της ζωγραφικής του Οράτσιο και της Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι, του Γκουερτσίνο, του Γκουίντο Ρένι και του Βελάσκεθ. Η τεχνοτροπία των καλλιτεχνών αυτών τον ενέπνευσε για τις μεγάλες κλασικές σκηνές των μυθολογικών και θρησκευτικών πινάκων του: Βάκχος και Αριάδνη, Μυστικός Δείπνος (Λούβρο)· αντίθετα, στις ρωπογραφίες και στις αγροτικές σκηνές (Το γεύμα των χωρικών, Η οικογένεια των χωρικών) παρουσιάζει έναν τόνο ελαφριάς μελαγχολίας και φωτεινού νατουραλισμού. Από την τέχνη του άντλησαν αργότερα διδάγματα ο Σαρντέν, ο Κουρμπέ και ο Σεζάν. 3. Ματιέ (Matthieu, 1607 – 1677). Το 1633 διορίστηκε ζωγράφος της πόλης του Παρισιού, ενώ από το 1656 και ύστερα διετέλεσε μόνιμος ζωγράφος του βασιλιά. Συχνά ολοκλήρωνε τα έργα των αδελφών του. Ορισμένα έργα του εμφάνιζαν επιρροές από τον Καραβάτζιο, ενώ σε άλλα έδειχνε πιο συντηρητικός και κλασικίζων. Ήταν καλός προσωπογράφος, ενώ επίσης επιδόθηκε σε μεγάλα (αλλά λιγότερο ειλικρινή) έργα· περισσότερη ζωντάνια παρουσιάζουν οι ρωπογραφίες του με θεματολογία από τα διάφορα παιχνίδια της εποχής (Οι παίκτες ζαριών και Οι παίκτες του ταβλιού). «Μία γυναίκα και πέντε παιδιά», έργο του Γάλλου ζωγράφου Αντουάν Λε Νεν. «Οι παίκτες του ταβλιού», έργο του Γάλλου ζωγράφου Ματιέ Λε Νεν, με επίδραση από τον Καραβάτζιο (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι).